...ඈතට...

            "එකයි දෙකයි තුනයි හතරයි පහයි හතලිස් තුනයි හතලිස් හතයි......."

                 පුන්චි කලු පාට අත් දිග ගවුමක් ඇදගත්ත ගෑනු ලමයෙක් බිත්තියක් පැත්තට හැරිල ගනිනව...ඇස් දෙකම අතින් වහගෙන..එයා හරියට මම වගේ ඔව් ඒ මම හරියටම පොඩි කාලේ ෆොටෝස් වල හිටියේ ඒ වගේ මම...ඔව් මට මතකයි ඒ මම

                               "අකීෆා මෝඩි හරියට ගනන් කරනව මම අහන් ඉන්නේ"

         ඈතක ඉදන් ඒ හඩ ඇහුනත් මට ඉක්මනින්ම අදුරගන්න පුලුවන් වුනා.. ඒ අකීබ්.. අක්"අකීබ් ..." මම කෑ ගැහුව ඒත් එයාට ඇහුන් නෑ.

                             "මම ගනන් කරල ඉවරෝ ඔන්න මම එනවා"

පුන්චි කලු ගව්මක් ඇදන් ඉන්න ගෑනු ලමය හිමින් හිමින් යන්න ගියා මාවත් එයාගෙ පස්සෙන් ඉබේටම ඇදිලා ගියාවට පිටාව බොදයි හරියට හීන් මීදුමක් තියෙනව වගේ...

පුන්චි ගෑනු ලමය හැමතැනම බලනව ඇද යට ජනෙල් රෙදි ඇතුලේ ඒත් එයාව දකින්නවත් නෑ...

ඒත් එක පාරට මගෙ පිටි පස්සෙන් සද්දයක් ඇහුන සාලේ තියෙන ලොකු ජනෙලේ තිර් රෙද්ද පිටි පස්සෙ වගේ..මම එතනට දුවල ගිහින් තිර රෙද්ද එහාට කරල බැලුවා..නෑ එයා නෑ...

   පුන්චි ගෑනු ලමයත් හැමතැනම හොයනවා.. හිමින් හිමින් එයාව් මැකිල යනව වගේ මීදුම එයාගේ වටේට ගන වෙනවා..මම ඇස් දෙක් තදින් පියාගෙන ආයෙම හැරිලා බැලුව.,එයා නෑ...

මම ගේ හැමතනම දිව්ව කිසිම අර්මුනක් නැතුව "අකීබ් අකීබ්..."

කොච්චර කතා කරත් අකීබ් හැන්ගුන තැනින් එලියට ආවෙ නෑ..

          ඒත් වෙලවකට මගේ වටේ කුස්සිය හරියේ සාලේ මුල් ගේ පුරාම පොඩි පිරිමි ලමයෙක් හිනා වෙන හඩ ඇහුන ඔව් ඒ අකීබ්ගෙ හඩ මට හොදටම මතකයි...ඒත් මීට අවුරුදු ගානකට කලින් ඒ අපි ගොඩක් පොඩි කාලේ

එක පාරටම අකීබ් මාව පහු කරන් දිව්ව කියන්න බැරි වෙගෙකින් මාව පහු කරේ..ඒත් දැන් කාලෙ අකීබ් නෙවෙයි පුන්චි පිරිමි ලමයෙක්..

තද රතු පුන්චි කලිසමකුඉ අලුයි සුදුයි ජර්සි එකකුයි පුන්චි  නිල්  තොප්පියකුයි දාන් හිටිය පුන්චි ලමයෙක්..අකීබ් පොඩි කාලේ ආසම ඇදුම.. ඒ සුවද හැමදේම පුරුදුයි.. "අකීබ් ..."

                මමත් කෑ ගහන් අකීබ් පස්සෙන් දිව්ව මොකක්ද නොදන්න හේතුවකට හයියෙන් හිනා වෙන ගමන්..අකීබ් දුවල ගියේ කුස්සියට පැත්තට...ගිහින් කවුදු ගෑනු කෙනෙක්ගෙ  ගව්මේ කොනකින් අල්ලගෙන එයාට මුවා වුනා.. කෙලින් පිට මැදට වැටෙන සිල්ක් නූල් ගොඩක් වගේ තනි කලු කොන්ඩයක්.කෙට්ටු ලස්සන ගෑනු කෙනෙක්..ඉර එලිය වගේ කහ පාට ගව්මේ පුන්චි රෝස පාට මල් වැටිලා... ජනෙලෙන් ආව කහම කහ ඉර එලියට එයාගෙ කොන්ඩේ තැන තැන දුබුරු පාටට දිලිසුනා..හරියට සුරන්ගනාවියෙක් වගේ ..මගේ හිතට එක පාරටම දැනුන දේ මේක හීනයක්ද??

              ඒ සුරන්ගනාවි හිමින් මගේ පැත්ත හැරුනා සුදුම සුදු මූන රතු වෙලා එක අතකින් ජනේලෙන් එන කහ ඉර එලිය මුවා කරන්න හදන ගමන් මන් දිහා බැලුවේ තරවටු කරන තාලෙකින්..

                               ''අකීෆා මොකද මේ ගේ වටේ දුවන්නේ"

තප්පරයයි ගියේ මට ඒ කටහඩ අදුරගන්න "අම්මා.."

මම එහෙම මිමිනුවේ එයාට ඇහෙන්නම නෙවෙයි මගේ හිතටම කියාගන්න තරම් හෙමින්

                            "මගෙ සුදු අකී පැන්චි මූන ඇබුල් කරන් ඇයි"

           එයා හිනා වුනා ගොඩාක් ලස්සනට ගොඩක්ම ගොඩක් හරියට සුරන්ගනාවියක් වගේ ඒත් ඒ හඩ හිමින් හිමින් මැකිලා ගියා මාව ඈතට ඇදිල යනව වගේ දැනුනා... "අනේ අම්මා මාව අල්ලගන්න"

               මම අම්මගෙ දිහාට අත දිග් කරා ඒත් එයා අත් දෙකෙන්ම අකීබ්ව තුරුල් කරන්

        මාව ඇහුන් නෑ වගෙ දිගටම හිනා වුනා ඒත් එක්කම එයා කුස්සියේ දොර පැත්ත බැලුවා..පුන්චි කලු ගව්මක් ඇදන් හිටිය ගෑනු ලමය දුවල ඇවිත් එයාට තුරුල් වුනා... අකීබ් එයාගෙ දිග කොන්ඩ කරලින් ඇද්දා.. කෑ ගගහ අකීබ්ව පන්න පන්න එයා අම්මගේ වටේට දිව්ව.ලාලා ලාලා ලාලා...අකීබ් මාව තරහ ගැස්සුවම හැමවෙලේම කියන දේ...ඒ තාලේ මට හොදටම හුරුයි..වෙලාවකට හයියේන් වෙලාවකට හිමින් හිනා හඩ..., අකීබ්ගෙ තාලේ.., ඇහුන මම අත් දෙකෙන්ම ඔලුව තද කරල අල්ලගෙන ඇස් පියාගත්ත.."ලාලා ලාලා.." ඒ හඩ දාරාගන්නත් බැර් තරම් හයියෙන් මගේ වටේට කැරකුනා වෙලාවකට මී මැස්සෝ පියාබන හඩ තරම්  හීනි හඩක් විදියට.තව වෙලාවකට අහස ගොරවන තරම් හයියෙන්.මම ඇස් දෙක තවත් තදින් පියාගත්ත.......හිනා හඩ හිමින් හිමින් අඩු වුනා...කලුවර මීදුම හිමින් මාව වෙලා ගත්තා...